Kurcze coś jest w tym filmie. Po pierwszym obejrzeniu i wpisaniu powyższego komentarza, film "chodził" za mną non-stop. W miedzy czasie, były lżejsze lematy i filmy rzeczywiście nijakie; np: "Dziennik zakrapiany rumem", a w głowie wciąż "Fortepian". Myślałam, przeczekam. W końcu poddałąm się. Kolejny seans. Chyba jeszcze nigdy wcześniej nie zdażyło mi się oglądać ponownie tego samego filmu w tak małym odstępie czasu; no i z niemalże taką samą ciekawością i zaangażowaniem, jak za pierwszym razem.
Gra dwóch głównych bohaterek fenomenalna. Fakt miały co zagrać, i podołały temu zadaniu. Muzyka, przecudna. Melodie idealne na fortepian. Żaden inny instrument nie zabrzmi tak dobrze w tych kompozycjach. To co, że w sumie nie tylko Ada nie wiedziała czego chciała. Wszyscy co prawda byli jacyś irytujący w swoim działaniu, ale to może też jest zaletą filmu.
Ogólnie gratuluje. Producentowi filmu tylko pozazdrościć. Nagrody jak najbardziej zasłużone.

Marywell, odpowiedź jest całkiem prosta - NAMIĘTNOŚĆ, bo o niej jest ten film. A namiętność kompletnie nie wpisuje się w logikę, namiętnośc to zatracenie się, a to z kolei, nie ma SENSU nawet z biologicznego punktu widzenia. Stąd też mało zrozumiałe wybory Ady.:)) Ja tez bym brała Sama Neill'a z całym dobrodziejstwem inwentarza, ale nie o wygląd chyba tu chodziło. Ada akurat wiedziała czego chciała, była silną, upartą babeczką, w ogóle nie wpasowała się w tradycyjną rolę kobiety jej współczesną, ale w momencie gdy dotknęła ją przypadłość namiętnością zwana, zaczęła się miotac. A, że namiętną już z natury była, co najlepiej uwidacznia jej relacja z fortepianem/muzyką, czy też nieslubne dziecię (w czasach wiktoriańskich skandal na skalę krajową), całkowicie się w tym zatraciła.
Poza tym, Baines ofiarował jej całego siebie bezwarunkowo, uczynił ją centrum swojego prywatnego kosmosu, obok takiego daru mało kto jest w stanie przejść obojętnie. Zwłaszcza będąc samotnym, wyobcowanym, przestraszonym i czując się niezrozumianym, a tak właśnie mogła się Ada czuć po przyjeździe do NZ. Jakkolwiek bezsensowne mogły się nam wydać wybory Ady, to chyba niejedna wiele by dała, żeby przeżyć choć raz w życiu taką namiętność.

A propos NZ - klimat ma najwspanialszy na świecie!!! :P