Film nie powala, muzyka powala, a właściwie jeden kawałek, który w filmie można usłyszeć z 7 razy.
Gra Holly Hunter odtwórczyni roli Ady jest na wysokim poziomie, a jeszcze musiała zagrać bez dialogów, samą mimiką/gestami wszystko wypadało jej bardzo dobrze.
Anna Paquin nie powaliła tak jak np. Portman w Leonie czy Abigail Breslin w Little Miss Sunshine, była zagrana bez rewelacji(choć, trzeba pamiętać, że to dziecko, więc ma profity) i największym zdziwieniem był dla mnie oscar za drugi plan. Yyy?!
Historia w miarę prosta, ciekawy jedynie jest wątek "narodzenia" się uczucia bohaterów. Poza tym mamy tego złego, mamy tego dobrego i biedną roztrzęsioną, niezdecydowaną bohaterkę po środku. Wbija to się w temat "miłości niemożliwej" pokroju Romeo i Julia, których były już masy.
Zdjęcia przeciętne, jednak niektóre były naprawdę niezłe na plaży czy...
w dwóch genialnych scenach. Obu towarzyszył główny motyw muzyczny, ci co oglądali chyba się do myślą, o których piszę (nie chcę spoilerować). Nie ma co, były to jedne z najlepiej zmontowanych scen, jakie widziałem w tym roku.

Coś pomiędzy 7, a 8/10. Jednak bardziej w stronę 7.