Gdybyśmy przeprowadzili ankietę wśród wszystkich mężczyzn na świecie, to najprawdopodobniej właśnie powyższych słów najbardziej nie chcieliby u s ł y s z e ć od swoich partnerek. Czy może być jednak jeszcze coś bardziej drastycznego dla męskiego ucha ? Tak. Milczenie takiej kobiety. Bez wątpienia - z męskiej perspektywy - film jest bardziej d r a s t y c z n y niż większość filmów z egzekucji w tzw. Państwie Islamskim. Dlaczego? Otóż film w reżyserii Jane Campion przez 2 godziny opowiada historię kobiety, która u p o r c z y w i e nie dopuszcza męża do swojego krocza - i co gorsze - cały czas milczy. Cóż to jest w porównaniu do kilkuminutowych filmów z dekapitacji zakładników przez dżihadystów ?

Niektórzy piszą, że głównym wątkiem filmu jest miłość, inni pożądanie a kolejni feministyczna fanaberia. Ja uważam, że jest to wysublimowany kobiecy sadyzm, dla niepoznaki ukazany w dziewiczej scenerii Nowej Zelandii i okraszony eteryczną muzyką Michaela Nymana. Co ?!? Krzyczycie - absurd ?!? Czyż Żydom idącym do komór gazowych naziści nie grali na skrzypcach ? Podobieństw jest aż nadto ! Sadyzm - to bez wątpienia głównych wątek tego filmu.

Natomiast narzędziem zbrodni na męskiej duszy i źródłem wszelkich problemów w tym filmie jest owo żeńskie krocze - niedostępny zdrój uciech cielesny, który -paradoksalnie - jest na wyciągnięcie ręki ... albo innej męskiej części ciała. Wbrew pozorom, nie sugeruję żadnej przemocy w związku małżeńskim jako narzędzia rozwiązywania problemów łóżkowych, ale czy godzi się wynosić kobiece pragnienia ponad męskie pożądanie ?
To oceńcie sami po nocnym seansie ...